Ebeveyn - çocuk arasındaki ilişki hayattaki en önemli ilişkilerden ve bunu en sağlam şekilde kurabilmek için anne babaya büyük görev düşüyor. O kadar önemli bir konu ki; çocuk yetiştirmekle ilgili hangi konuyu ele alsanız aslında temelinde bu var.

Çocuklarımızla ilgili değiştirmek istediğimiz birçok şey var. Hep onlar “şöyle olsun, böyle davransın, şunu yapsın, bunu yapmasın” istiyoruz. İnatlaşmasın. Sözümü dinlesin. Derslerine çalışsın. Dediklerimi yapsın. Sorumluluklarını bilsin vs vs…Bunlar nasıl olacak diye düşünmeye başladığımızda işin yine anne baba olarak bizlere döndüğünü fark ediyoruz değil mi? Hatta bizden başlaması gerekiyor bunu da biliyoruz değil mi? Kendimizi ve çocuğumuzu tanımak ve nasıl olmak istediğimizin farkına vararak ilişkimizi yönetmek işin özü. Ancak böyle o hep tariflediğimiz çocukları yetiştirebiliriz.

Bu önemli farkındalığa keşke çocuğumuzu kucağımıza aldığımız o ilk zamanlarda sahip olabilsek. Ebeveyn olmanın ne büyük bir sorumluluk olduğunu daha iyi anlasak. Ve mesela bir sözleşme imzalasak!

Şöyle maddeler içeren bir sözleşme bunun için ideal olmaz mıydı?

• Ebeveyn olmaktan her zaman büyük bir mutluluk duyacağım, buna tutkuyla bağlanacağım.
• Olabileceğim en iyi anne baba olacağım.
• Bu role zaman ve enerjimi ayırmaya hazırım.
• Her zaman bulunduğum durumu sorgulayacak, olmak istediğim yerle aradaki farkları kapatmaya uğraşacağım.
• Kendim ve çocuğumla ilgili konularda kontrolü ele alacağım.
• Hedefler koyacak ve bu hedeflere ulaşmak için istekle uğraşacağım.
• Anne babalıkta uzmanlaşmak için çaba harcayacağım; kendimi geliştireceğim.
• Başarılı olmak için çaba sarf edeceğim.
• Her zaman kendime ve aileme mutluluk katacak, eğlenmeyi unutmayacağım.
• Zorluklardan yılmayacak hiçbir zaman vazgeçmeyeceğim.

Henüz ebeveyn olmayanlar! Bebek bekleyenler, anne baba olmak için gün sayanlar!
Çocuğu kaç yaşında olursa olsun tüm anne babalar, sizlere sesleniyorum!

Bunların altına imza atar mısınız?

Peki; attığınız imzanın gereklerini yapmaya hazır mısınız?